Het is vrijdag. Ik sta in de natuurwinkel bij de kassa om af te rekenen.
Buiten is het bloedheet, het lijkt volop zomer. Iedereen is vrolijk, zeer luchtig gekleed. De gezichten van de mensen zien er verhit uit, het is dan ook wel echt héél warm.
Maria, de verkoopster werkt iemand in. Er hangt altijd een gezellige ontspannen sfeer in deze winkel en ik blijf dan ook altijd even hangen voor een praatje.
Ook dit keer beginnen we te kletsen en Maria vraagt of ik goed tegen dit hete weer kan. Ik kijk haar aan en zeg: “Weet je, ik trek me er gewoon niets van aan, dan heb ik er ook geen last van”.
Beide dames moeten lachen om deze uitspraak. De “nieuweling” vindt het een Boeddha uitspraak, volgens haar zou hij dat ook gezegd hebben en is dat een leefwijze: trek je er gewoon niets van aan dan heb je er ook geen last van.
Maria geeft aan deze uitspraak vaker in de winkel te gaan gebruiken.
Luisterend naar hun reacties vraag ik me af wat er zo bijzonder is aan mijn woorden. Ik zeg dit heel vaak en leef op die manier. Het is dus toch normaal om zo te denken?
Terwijl ik terug fiets naar huis, klinkt het gesprek in mijn hoofd na. Blijkbaar is het niet zo normaal. Ik graaf eens in mijn herinneringen. Zoek naar momenten waarop ik die woorden gebruik, zoek naar hoe anderen reageren op zaken. Als ik dan eerlijk ben is dit inderdaad niet de alledaagse manier waarmee de meeste mensen met het leven om gaan.
Hoe deed ik dat zelf vroeger dan? Hoe reageerde ik als ik iets vervelend of lastig vond?
Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet altijd zo gedacht en geleefd heb. Als ik vroeger ergens last van had kon ik daar heerlijk in gaan hangen. Soms dook ik er met mijn aandacht zó ver in, dat ik onderhand het probleem wérd.
Herken je dat? Dat je zoveel aandacht aan “het vervelende iets” geeft dat het je helemaal opslokt? Dat het dan ook alleen maar erger en groter lijkt te worden? Dat het je niet meer loslaat?
Je krijgt er zowaar slechte zin van, reageert geïrriteerd op anderen of gebruikt al allerlei woorden als iets heel kleins daarna óók nog mislukt. Het lijkt ook wel of dan álles mislukt zeg, komt dat er óók nog bij.
Uitspraken als: Ja, dat kon ik wel verwachten……, als er 1 ding misgaat gaat alles mis …………., zijn dan niet van de lucht.
En natúúrlijk gebeurt dat nét weer bij jou!
Voordat je het weet zit je in een neerwaartse spiraal en heb je een baaldag, of weken…..
Nu lukt niets meer en bouwt de stress zich op. Deadlines moeten toch gehaald worden en het werk moet tóch gedaan worden.
Het gevoel dat het allemaal buiten je ligt, dat je er niets aan kunt doen, dat die ander of die situatie veroorzaakt dat jij je nu zo rot voelt.
Ik denk dat we dat allemaal wel kennen.
Ik herken dat in elk geval zeer zeker, ging er altijd zo mee om en voelde me al heel snel slachtoffer. De oorzaken van mijn emotionele gevoelens lagen buiten mij. De oorzaken van mijn tegenslagen lagen overal maar niet bij mezelf.
Het is ook heerlijk gemakkelijk om zo te denken want dan hoef ik er zelf ook niets aan te doen, ik kan die ander of die situatie tóch niet veranderen. Bovendien heb ik iets om over te mopperen tegen anderen, om de schuld af te schuiven dat ik me zo vervelend gedraag en me zo vervelend voel.
Het kan ook anders!
Tegen mijn kinderen zeg ik altijd het volgende: Je kunt er gemakkelijk over doen, dan voel je je zo en zo (meestal is dat een fijn gevoel), of je kunt er moeilijk over doen en dan voel je je zo (meestal rot). De situatie zélf zal niet veranderen, hoe je er ook tegenaan kijkt.
Je hebt een keuze !
Kijk eerst naar hoe je je zou wíllen voelen en beslis dán wat je kiest.
Aangezien ik dit al van kleins af aan zo met ze doe, is voor hen de keus nooit meer moeilijk. Ze gaan zowat altijd voor het positieve gevoel. Als ze dat al niet gelijk doen, komen ze er snel achter dat hun keuze niet fijn was en draaien ze alsnog om. Heel bijzonder is, dat ze dan ook heel snel het hele voorval achter zich kunnen laten en zich vrolijk focussen op oplossingen, een andere manier verzinnen of het hele gebeuren los te laten.
Heb je wel eens op een terras zitten luisteren naar de gesprekken om je heen? Met volle aandacht? Is het je opgevallen hoe de meeste gesprekken gaan? Zijn ze gericht op positieve, leuke dingen of hoor je grotendeels wat er allemaal aan schort bij die en die of dat en dat? Zien die mensen er ontspannen uit? Praten ze op een rustige toon?
Als ik om me heen luister, hoor ik vooral gesprekken over alles wat niet goed is in deze wereld of iemands omgeving. De oorzaken van iemands situatie of hoe diegene zich voelt, liggen over het algemeen ook altijd bij andere mensen of situaties.
Zoals ik al eerder zei, een situatie kun je niet veranderen, mensen ook niet.
Wat je wél kunt veranderen is jezélf en hoe jij ómgaat met de dingen. Jouw omgang met zaken of mensen bepaalt hoe jij je voelt, welke keuzes je maakt, hoe het zit met je zelfvertrouwen.
Stress wordt mede veroorzaakt door dat negatieve denken en kijken. Dat kan je dan weer danig in de weg zitten in je werk of je privéleven. Het veroorzaakt een neerwaartse spiraal met alle gevolgen van dien.
Herken je je in dit verhaal en wil je leren hoe je je manier van omgaan met zaken kunt veranderen?
Leer om POSITIEVER met je leven om te gaan. Het levert je een aantal dingen op: focus, betere productiviteit, groei en plezier.
Gun het jezelf om een opwaartse spiraal te beklimmen zodat je hogerop komt. Geloof me, hoe hoger je komt, hoe meer je ziet en hoe verder je kunt reiken!
Hoe ga jij vooral om met de “dingen” die in je leven gebeuren?
Welke effecten heeft dat op je gedrag en welke resultaten levert dat op qua focus en productiviteit?
Laat het weten in een reactie. Op die manier kunnen we van elkaar leren wat voor gedragingen we dan zoal laten zien met welke effecten.
Geef een reactie