STRESS is een TABOE
Ik schreef het al eerder hier: STRESS HEBBEN is 1 ding, TOEGEVEN dat je het hebt is totaal iets anders. Er iets aan DOEN is wederom hele andere koek.
Écht iets aan stress willen doen, tijd en energie stoppen in jezelf om beter met stress om te gaan en je stresslevel te verlágen is voor velen teveel gevraagd. Ook al vallen ze zowat om.
Waarom?
Stress is nog een taboe, daar praat je niet over, dat kun je niet hebben etc.
Waarom durven mensen dit dan zo vaak niet? Wat steekt daarachter? Wat ik het meeste zie is angst. Angst voor van alles maar vooral met de confrontatie met zichzelf. Angst te falen, angst om gezien te worden als een slappeling, als iemand die het “gewone” leven niet aan kan, angst voor het verliezen van een baan/inkomen/relatie etc.
De angst voor de confrontatie met zichzelf is enorm groot voor velen. Zó groot dat er besloten wordt niets te doen ook al wéten ze dat ze eigenlijk geen andere keus hebben.
Praktijkvoorbeeld
Een goed voorbeeld hiervan gebeurde vorige week in mijn praktijk.
Vorige week zat er een enorm lieve, krachtige en sympathieke vrouw van 34 aan mijn tafel voor een gesprek. Moeder van 4 kinderen waarvan 1 kind extra veel aandacht nodig had. Ze werkte 3 dagen in de zaak van haar man en had daarnaast nog allerlei andere “taakjes”.
Al sinds langere tijd wist ze dat het allemaal teveel was geworden.
Ze zat er “eigenlijk” doorheen zoals ze zelf zei, had geen energie meer, geen focus meer, kon niet meer helder nadenken, het korte lontje werd steeds korter, de kinderen steeds vervelender, lichamelijke klachten werden steeds groter, slapen werd enorm beïnvloed door de vele gedachten. De meeste gedachten waren trouwens erg negatief en het lukte haar nog maar amper om ze iets positiever te maken. Ze werkte méér in de zaak van haar man dan ze wilde (en kon) en “nee” zeggen was vaak erg moeilijk. Moe, moe, moe….
Ze wist heel erg goed dat ze al veel te ver “heen” was, wist dat ze er NU “eigenlijk” iets aan moest doen.
Weten wat je wilt
Ze wist ook wel wát ze er aan wilde doen: naar een psychologe om zelf mentaal sterker te worden, een diëtiste voor voedingsadvies, een ademtherapeut omdat ze in de gaten had dat ze verkeerd ademde, en oh ja, liefst ook nog iemand voor relatie therapie omdat er in de relatie ook wel wat dingetjes speelden. Trouwens, ook nog naar Duitsland want daar kon je een Pre-scan (met allerlei bloedonderzoeken etc van € 1500,-) doen waardoor je precies wist wat er allemaal mis zou zijn in je lichaam (dus nog geen hulp voor wat je daarna moet doen).
Chapeau, een lieve dame die echt wist dat het fout zat en op welke gebieden ze moest gaan werken om verandering in haar situatie te brengen. Daarmee was ze al een stuk verder dan menig ander.
Tja, naar mijn idee was de oplossing makkelijk zat natuurlijk: al het bovenstaande kon in 1 pakket bij mij, aangezien ik op al die gebieden kan werken met al mijn achtergrond en methoden: psychisch, voeding, ademhalingstechnieken, relaties en met behulp van de scan het hele lichaam bekijken hoe het zit met de energie (tot en met DNA niveau zelfs, wat nergens anders kan) op de meest innovatieve en intensieve manier mogelijk in deze tijd. Daarnaast werken met hartcoherentie waarbij je zelf kunt zien hoe het met je stress zit en waarmee je met goed oefenen je stresslevel al binnen enkele weken een heel stuk naar beneden kunt brengen.
Tijd voor jezélf?
We hadden een lang gesprek en ik gaf aan dat ze dan wel tijd aan zichzelf moest besteden, ongeveer een half uur per dag, verspreid over de dag. Ook zou ze waarschijnlijk haar voeding moeten aanpassen voor bepaalde tijd.
Daar begon de schrik al, een half uur per dag voor zichzelf nemen, dat kon al echt niet. Dat was teveel van het goede want die tijd is er niet en dus ook niet te nemen (?).
Voeding was een dingetje maar dat zou nog wel lukken.
Vervolgens kwam de prijs ter sprake, gelet op al wat ze wilde, vele malen minder dan wanneer ze al die mensen en die scan in Duitsland apart zou gaan inzetten. Daar kwam alsnog ook schrik op.
Nog even nadenken en ja we bellen over enkele dagen. Laat het allemaal maar even bezinken.
Weerstand ten top
Vervolgens kwam het telefoongesprek. De weerstand op écht aan de slag gaan met haar situatie kwam aan alle kanten naar boven: ik weet niet wat me te wachten staat, de ruimte waar we zitten voelt niet goed, het is eind van het jaar met allerlei feestdagen en daardoor te duur en te druk….. en ik heb het sowieso te druk nu in deze maanden om tijd voor mezelf vrij te maken.
Niets meer hoorbaar van haar klachten, dat ze op het punt stond om te vallen, dat het allemaal teveel was.
Ze was er duidelijk niet klaar voor om zelf de verantwoordelijkheid te nemen voor haar situatie en daar verandering in aan te brengen. En ik ben dan niet iemand die gaat pushen. Ja, ik gaf aan dat ze ver heen was, dat ze om kon vallen. Ze wilde er nog niets over horen en dan laat ik het los.
Trekken aan iemand nog niet écht voldoende gemotiveerd is, is niet aan mij besteed.
Jammer? Ja zeker. Ik vind dit berejammer.
Je kunt het, maar….
Ze had alle potentie om binnen enkele maanden haar hele situatie te veranderen, ze bezit alle power om dit te doen, was slim genoeg om alles te leren inzien wat haar psyche betreft en aan zichzelf te werken, genoeg basis zelfvertrouwen om dit opnieuw te gaan voelen en te gaan gebruiken om doelen te bereiken en genoeg dromen en doelen om naar toe te werken en voor zichzelf veel meer te bereiken.
Ze moet er echter aan toe zijn om haar angsten aan te gaan, die eerste beslissing te nemen om dat te gaan doen. Pas dan kan ze er iets mee gaan doen. Zij is tenslotte diegene die het moet doen, die zichzelf eerst als de belangrijkste persoon moet gaan zien. Ik kan enkel begeleiden en helpen, inzichten verschaffen, apparatuur inzetten als extra ondersteuning.
Iedereen die ik heb meegemaakt in de trajecten zegt achteraf dat het hele proces enorm meeviel, dat het allemaal “eenvoudiger” was om doorheen te gaan dan verwacht. Dat ze zware therapie nodig dachten te hebben en dat dat helemaal niet het geval was. Dat het helemaal niet zo “eng” was ze van tevoren dachten.
Do It The Easy Way
En zo gaat dat tegenwoordig, het hoeft niet meer allemaal op de zware, harde, moeilijke, langdurige manier.
Toen ik nog werkte als bio-energetisch therapeute (lichaamsgerichte psycho-analytische therapie) was ik er van overtuigd dat dat juist altijd nodig was om ergens doorheen te gaan, zaken los te laten etc. Inmiddels, zoveel studie en ervaring rijker, is dat niet meer. Het kan zoveel gemakkelijker en zachter, sneller met minder moeite en toch intensief. Met snellere resultaten. Mede dankzij de wetenschap die apparatuur ontwikkelt waardoor zaken zichtbaar worden, inzichten sneller aanwezig zijn en externe hulp als ondersteuning.
Ik voel me rijk dat ik mensen op die manier mag begeleiden met snelle en blijvende resultaten.
Mensen, besef dat oplossingen vaak makkelijker zijn dan je denkt, dat het verhalen zijn in je hoofd die je jezelf vertelt dat iets heel moeilijk is, eng en vervelend.
Zeg JA en maak je eigen keuzes
Wat je nodig hebt is een duidelijke beslissing dat je jezelf een beter en fijner leven gunt, dat je daar aandacht, tijd en energie aan mag geven. Dat het feit dat jij jezelf die aandacht, tijd en energie niét hebt gegeven, juist het probleem is en dat je daar verandering in aan mag brengen. Een nieuwe levensstijl waarbij jij het belangrijkste onderdeel bent.
Die angst wordt trouwens ook veroorzaakt door een simpel stresshormoon: cortisol. Die heeft als bijwerking dat je angstgevoelens krijgt. Minder stresshormonen creëren is dus ook minder angst toevoegen in je systeem. Jij hebt daar dus invloed op.
Ga dus eens spelen met de gedachte dat je juist iets kunt doen vóórdat je problemen krijgt, mentaal, of fysiek, of psychisch, of financieel, of op werkgebied, of op……… Dat het helemaal niet eng hoeft te zijn, dat dat maar een verhaal is in je hoofd, mede veroorzaakt door diezelfde stress.
De oplossing van jouw stress of burn-out is net zo simpel als jij in je hoofd wilt halen.
Wil je weten wat écht simpel is?
Simpel 1: laat jouw stress (lees energie) gewoon eens meten. Dan wéét je waar je aan toe bent en heb je nog steeds de keuze of je er iets mee gaat doen of niet (en of het wel nodig zou zijn)
Simpel 2: zeg eens tegen jezelf dat het genoeg is geweest, dat je voor jezelf moet zorgen voordat je voor anderen kunt zorgen (want dát doen we wél, anderen al die goede raad geven “er iets aan te gaan doen” en er voor hen zijn en zorgen).
Simpel 3: kijk eens in de spiegel en zeg dat je het waard bent om het goed te hebben en je goed te voelen.
Simpel 4: geef eens eerlijk toe dat je gezondheid het belangrijkste goed is, dat je dat nu aan het weggeven bent, aan het negeren(totdat het te laat is). En besluit dat je deze terug wilt pakken, “whatever it takes”.
Wil jij ook weten hoe je makkelijker met stress om kunt gaan? Je stresslevel verlagen? Of uit je burn-out komen? Neem dan actie en plan een informatiegesprek via https://bookme.name/stressuitfocusaan
Geef een reactie